پایگاه اطلاع رسانی خانواده Foundation Entity preservation Center
نوشته های مشابه
«من عاشق همسر و فرزندم هستم اما ای کاش مادر نمی‌شدم» گزاره‌ای که ممکن است یکی از جملات پرتکرار مادران کلافه‌ای باشد که در چالش‌های سخت بچه‌داری هستند و به خودشان بگویند آیا من واقعا باید بچه‌دار می‌شدم؟
روزنامه گاردین در گزارشی روانشناسی به مادرانی پرداخت که با وجود علاقه به همسر و فرزندان خود آرزوی بازگشت به سال‌های تجرد خود را دارند و به نوعی هوس کرده‌اند دوباره به آن دوران برگردند و البته از این بابت احساس عذاب وجدان دارند. آن‌ها حتی به گذشته که فکر می‌کنند می‌بینند چندان احساس خوشبختی نداشتند ولی هنوز نتوانسته‌اند وضعیت سخت فعلی را بپذیرند و خودشان را با آن تطبیق بدهند و به همین خاطر به عذاب وجدان دچار هستند.
«فلیپا پری» روانشناس و نویسنده این گزارش خطاب به این مادران می‌گوید:«من از صمیم قلب می‌گویم که مادران دارای فرزند، هر دو دست پر دارند و این اصلا آسان نیست. می‌دانم که در میان شادی اولین لبخندها، قدم‌ها و حتی کلمات فرزندانتان، بی‌خوابی و مشقت‌ها و زحمت‌های زیادی وجود دارد و شما برای هیچکدام از قسمت‌های مادری کوتاهی نکرده‌اید. اما سعی کنید آن را به چشم یک سرمایه‌گذاری عشق در آینده ببینید. این نگاه هم مادری را برایتان ارزشمند‌تر می‌کند هم می‌تواند سختی‌‌هایش را قابل تحمل‌تر کند.
در ادامه ای گزارش که طبق گفته برخی پزشکان احساس رنجش نسبت به فرزندان تعجب‌آور نیست و این طبیعی است که یک مادر آرزوی گذشته را داشته باشد. چون مادری شبانه‌روز و بدون روز تعطیل است و تا حدی می‌توان بچه‌دار شدن به تماشای فوتبال نسبت داد. زمانی که 90 دقیقه هیچ اتفاقی نمی‌افتد، اما تیم شما در آخرین دقیقه گل می‌زند و شما با سرخوشی از ورزشگاه بیرون می‌آیید و به خودتان می‌گویید که بازی خوبی بود. همین باعث می‌شود ساعت‌ها ایستادن در سرما و خستگی را فراموش کنید و فقط به شادی گل بچسبید. پس زمانی که در روزهای سخت فرزندپروری هستید باید به همان زمانی که بازی هنوز گلی نداشته‌است فکر کنید و بدانید در آخر چیزی بیشتر از زندگی قبلی را پس خواهید گرفت.
انتهای پیام/
