۹ ربیع؛ روز اتمام الطاف الهی بر بشریت

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایكنا) از فارس، نهم ربیع الاول سالروز آغاز امامت و ولایت آخرین ذخیره الهی برای هدایت بشر است و خدای متعال با انتصاب آخرین ذخیره انبیاء و اوصیاء لطف تامه خویش را نه فقط بر مسلمین، بلکه بر بشریت تمام کرد تا هیچ بهانه ای برای احدی در یوم الجزاء باقی  نماند که این سبیل الرشد و الهدی؟ این باب الله؟ این است باب هدایت و این است راه رشد و کمال بنگرید و به حبل المتین آن تمسک جوئید.

بشریت در طول اعصار و قرون ماضیه ثابت کرده استمداد از معنویت جزئی لاینفک از وجود اوست ویکی از دلایلی که به عرفان های صحیح همچون دستورات ائمه معصومین به یاران و خواص و همچنین سیره اولیاءالله توجه دارد و یا از روی جهل و غفلت به معنویت های ناصحیح از کابالا گرفته تا روی آوردن به عرفان های سرخپوستی و شیطانی نوظهور می پردازد، موید همین مطلب است؛ همچون طفلی که اگر راه صحیح تغذیه جسم خود را در سینه مادر نیابد به یک شیء دروغین جایگزین مانند پستانک دل می بندد و اشباع گرسنگی جسمی خود را در آن می بیند بشر بالغ نیز گاهی راه هایی که به تزئین ابلیس به او خوب و زیبا می نمایاند، مشابه حقیقت به او انگاشته می شود و او نیز به طمع سیر شدن روحش به سراغ آنان می رود و نتیجه هر دو اظهر من الشمس است.

حضرت استاد به نقل از علامه طباطبایی می فرمود:” راه های هدایت به عدد انفاس خلائق است ” یعنی رب جلیل به این اندازه راه نجات را در اختیار ما قرار داده، اما برخی از ما همانگونه که سقف خانه خود را ایزوگام کرده ایم، ظاهرا اقدام به ایزوگام روح خویش نیز نموده ایم و مانع دریافت حق یک قطره باران رحمت شده ایم و این مایه بسی خسران دنیوی و اخروی است.

ممکن است سوال پرسیده شود چرا امام زمان ما ظهور نمی کند تا همه مشکلات حل شود؟ – یعنی برخی دست روی دست گذاشته اند و برای اصلاح خود و جامعه قدمی برنمی دارند و منتطرند حضرت تشریف فرما شوند و جور ایشان را بکشند و در حالی که آنها به عبادت مشغولند( البته احتمالا) حضرت به اصلاح جامعه بپردازد همانگونه که قوم موسی(ع) به او گفتند: ” تو و خدایت بروید و بجنگید و بعد ما به این سرزمین وارد می شویم ” و همین گفتار سبب سرگردانی آنان به مدت چهل سال در بیابان شد و شاید همین تفکر یکی ا ز اسباب عمده سرگردانی ما در عصر حاضر و عدم ظهور اماممان گردیده است. فاعتبروا یا اولی الابصار

یا برخی می پرسند مگر ۳۱۳ نفر نداریم که حضرت تشریف بیاورند؟ اینهمه شهدا و علمای گذشته و حال آیا ۳۱۳ نفر را تشکیل نمی دهند؟ باید گفت یکی از زمینه های ظهور حضرت تکمیل تعداد ۳۱۳ است نه علت تامه آن و همچنین بر اساس روایات و گفته های بزرگان و اساتید این نفرات محورهای قیام هستند و باید افرادی همچون حمزه عموی پیامبر(ص) باشند و یا حضرت ابالفضل العباس(ع) که با سیری در سیره زندگی این دو بزرگوار متوجه می شویم ۳۱۳ محور و ستون و تکیه گاه لازم است نه فقط ۳۱۳ مومن و یار وفادار و اینها خود فرماندهانی خواهند بود که لشکریان عظیم پیوسته به حضرت را هدایت و رهبری می نمایند.

و مطلب آخر اینکه بعضا در میان مومنین دیده می شود که درخواست و انتظار آنان قرار گرفتن در زمره این ۳۱۳ نفر است، گرچه این آرزویی ارزشمند است اما همانگونه که امام راحلمان فرمود: ما مامور به وظیفه ایم. وظیفه ما در عصر حاضر زمینه سازی ظهور حضرت است و هرکسی باید خودش شروع کند و منتظر اقدام دیگری نباشد.

از وزیر و وکیل و قاضی گرفته تا نظامیان و روحانیون و کسبه و همه اقشار مردم باید هر روز دو مرتبه با خود نجوا کنند؛ یکی در ابتدای روز که امروز چه برنامه ای برای حضرت دارند و در پایان شب که برنامه های روز خود را ارزیابی کنند.

همانگونه که برای پیشرفت مادی و تحصیلی خود برنامه ریزی داریم آیا برای ظهور مهدی فاطمه(عج) برنامه ریزی کرده ایم وبه نوبه خود اقداماتی را انجام می دهیم یا اینکه فقط آن حضرت را دوست داریم و برایش دعای اللهم کن لَولیک… می خوانیم؟

چه زیبا فرمودند بزرگان ما که مشکل کنونی بشریت غیبت( امام) نیست بلکه غفلت است و یا اینکه قبل از آنکه ظهور در جمعه اتفاق بیفتد باید در جمجمه ها اتفاق بیفتد و این جملات بسیار می تواند محل تفکر باشد.

محمدشریف حسینی