پایگاه اطلاع رسانی خانواده Foundation Entity preservation Center
نوشته های مشابه
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از فارس، همانگونه که به حکم عقل و شرع اثبات شایستگی دعای مؤمن برای مؤمن دیگر که هم کیش و آئین اوست وارد شده است، دعا برای سرور عالم امکان که سیدالمؤمنین و آقای همه انسان‌هاست به طریق اولی لازم است.
در کتاب شریف کافی از رسول خدا(ص) حدیثی روایت شده که مضمون آن این است که هر مؤمنی برای زن یا مرد مؤمنی دعا کندف خدای متعال مثل آن دعا (و خواسته) را به سوی خود او برمی‌گرداند، هرچند دعا برای هر مرد و زن مؤمن از اول روزگار تا روز قیامت باشد و ای بسا هرچه دامنه دعا کردن وسیع‌تر شود، دعا کننده سود بیشتری می‌برد. به قول حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی باید میلیاردی دعا کرد و چیزهای بزرگ و بی نهایت از خداوند متعال دعا کرد. دعا برای تمای آزادیخواهان ، دعا برای تمام انسان‌ها و موجودات و …
به یقین دعا برای امام زمان(عج) که بهترین موجودات و خلیفةالله در عصر حاضر است، بهترین برکات را در زندگانی ما ساری و جاری می‌سازد و دعای متقابلا آن حضرت را برای ما به دنبال خواهد داشت که او قرآن ناطق است و عامل به تمامی احکام‌الله؛ همانگونه که در قرآن کریم خدای بزرگ و قادر متعال می‌فرماید اگر به شما سلام کردند به جوابی نیکوتر پاسخ دهید و در روایات آمده است که اگر گفتند سلام علیکم شما بگوئید سلام علیکم و رحمةالله و اگر گفتند سلام علیکم و رحمةالله شما در جواب بگوئید سلام علیکم و رحمةالله و برکاته، یقین دعای هرچند کوچک ما در حق مهدی فاطمه(س) مشتمل بر دعاهای بالاتری از جانب آن حضرت در حق ماست ( فردوه باحسن منها ) و شاید این یکی از معانی حدیث مشهور و فی ذلک فرجکم باشد. فاعتبروا یا اولی الابصار
در کافی شریف روایت شده که امام صادق(ع) فرمود: ای پسر ابی یعفور! رسول خدا(ص) فرموده: شش خصلت است که در هر که باشد، در پیشگاه خداوند و در طرف راست عرش او خواهد بود.
ابن ابی یعفور عرضه کرد: فدایت شوم، آن‌ها چیست؟ فرمود: فرد مسلمان برای برادر دینی خود بخواهد آنچه برای عزیزترین خاندانش می‌خواهد و بد بدارد آنچه برای عزیزترین خاندانش بد می‌دارد، و با پاکی و خلوص با او دوستی کند. ابن ابی یعفور گریه کرد و گفت: به چه صورتی با او به پاکی و خلوص ذوستی کند؟ فرمود: ای پسر ابی یعفور! اگر در دل او اینقدر منزلت داشته باشد که خوبی و بدی را برای او بسان عزیزترین کسان خود بخواهد، انگیزه‌ای خواهد شد تا در غم و شادی او شریک باشد که در خوشحالی او شاد و در اندوهش اندوهگین می‌شود و اگر چیزی که مایه فرج و گشایش کار اوست در اختیار داشته باشد، حاجت او را بر می‌آورد وگرنه برایش دعا می کند…»
و می‌گویم اگر مسلمانان عزیزی سفر کرده داشته باشند که او را چون نزدیک‌ترین کسان خود دوست بدارند و عاشقش باشند، پس حکم عقل و معرفت و همچنین بنابر سطور فوق؛ «شریعت» است که لحظه‌ای تاب نیاورند و برای او مقدمات بازگشت از سفرش را فراهم کنند. آیا نباید ما شیعیان که خود را منتظر ظهور می‌دانیم هر لحظه و ساعت که اسم چشم انتظار بر خود می‌گذاریم در تدارک بازگشت آن سلاله پاکی‌ها باشیم؟ آیا فقط دعا کافی است؟ نه دعا در مرحله دوم است زیرا در حدیث فرمود: «اگر چیزی که مایه فرج و گشایش کار اوست در اختیار داشته باشد، حاجت او را بر می‌آورد» یعنی زمینه سازی ظهور بر دعا مقدم است و هر کسی در هر پست و مرتبه‌ای به فراخور خود باید وسایل ظهور حضرتش را فراهم آورد و اگر نمی‌داند چه وظیفه‌ای دارد، پس به علما و صاحب فنون مراجعه کند و سپس در حالی که انتظار خود را عملا به اثبات رسانده و هر لحظه در تدارک فرج مولای خویش است برای او دعا کند و از خدای متعال بخواهد که با ید قاهره خود این اسباب و علل را کامل فرماید و سال‌های غیبت منجی را به ثانیه بدل کند و چشم منتظران را به قدومش روشن و منور فرماید.
در ادامه حدیث فوق الاشاره؛ امام صادق(ع) فرمودند: سه تا (خصلت) مخصوص شما و سه تا مربوط به ماست. اینکه فضیلت ما را بشناسید و دنبال ما گام بردارید و منتظر عاقبت امر و برنامه (حکومت) ما باشید که هر کس چنین بود در پیشگاه خداوند – عزوجل – خواهد بود و کسانی که در مراتب پائین‌تر هستند از نور ایشان استفاده می‌کنند».
و می‌گویم بر شیعیان واجب است که امام خود را بشناسند همچنان که فرمود: «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتته جاهلیه» تا به مرگ جاهلی نمیرند و در این وادی هرکس بنا به مقامش مسئولیت دارد، مسئولیت مادر و پدر نسبت به فرزندان در شناساندن امام زمانش به او شاید کوچک‌ترین وظیفه باشد تا مسئولیت رهبر جامعه که باید امت را متوجه امام زمانشان کند و هرکدام از ما باید حدیث نفس کرده و بنگریم تا چه اندازه به این وظیفه خود عمل کرده‌ایم.
آیا مدیران ارشد ادارات که در کشور اسلامی مسئولیت دارند، این مسئله را از وظایف خود می‌شمارند یا نسبت به این مهم در غفلت یا بی توجهی به سر می‌برند؟ آیا نمی‌دانند که در جهل و غفلت زیردستان خود مقصرند و در پیشگاه عدل الهی باید جوابگو باشند؟ آیا تناسب وظایف و اختیارات خود را با فرمایشات معصومین (علیهم‌السلام) می سنجند و به دنبال گام برداشتن به دنبال امام خود هستند؟ آیا فرهنگ انتظار در زندگی آنان جایگاهی دارد و اگر از فرزند یا نزدیکان آنان درخصوص امام دوازدهم(عج) سوال شود با ایشان آشنایی دارند و در زندگی خود به او تکیه کرده‌اند ؟؟؟ و هزاران سؤال دیگر که همه ما بنا به فرموده امیر سخن حضرت علی(ع) – «کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته» – در قبال زیردستان خود مسئولیم و گسترش فرهنگ انتظار و زمینه‌سازی برای ظهور حضرتش یکی از آن وظایف مهم است که هرکسی باید به آن پاسخ گوید که چقدر در این زمینه تلاش کرده است؟
محمدشریف حسینی، عضو جامعه روحانیت شیراز
منابع:
اصول کافی۲/۵۰۷
اصول کافی ۲/۱۷۲
مکیال المکارم ۱/۸۵-۸۶
