آخرین خبرها

شست‌وشوی دیدگان منتظر ظهور؛ گامی برای جبران لحظه‌های غفلت

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از فارس، پیر جماران فرمود: همه آقایان بناى بر این بگذارند که کارهای‌شان را روى وظیفه‏‌شان عمل بکنند. خودشان را ببینند در یک جمهورى اسلامى؛ ببینند در یک مملکتى هستند که رأس این مملکت‏ امام زمان- سلام‌اللَّه علیه- مراقب‌شان هست؛ مأمورهاى مخفى دارد؛ ملائکة اللَّه مأمورند، خودش را تحت مراقبت ببیند، بگوید که ما یک مملکتى الآن هستیم که یک مراقبى داریم معصوم، و ما تحت مراقبت هستیم، اعمال‌مان باید یک اعمالى باشد که یک وقتى به عرض ایشان رسید، راضى از ما باشد. در هر جا که کار می‌کنید، شما براى مسلمان‌ها می‌خواهید خدمت بکنید.(صحیفه امام ج‏۹ ص : ۱۷و ۱۸)
باید دیده‌ها را شست‌وشو داد و با دیده مهدوی به کارها نگریست، اگر اینگونه شد دیگر همه مسلمانان خود را مسئول می‌دانند و تمام مسئولان با اراده‌ای قوی هر روز و هر شب و بلکه در تک تک لحظات برنامه خود را با ظهور هماهنگ می‌کنند و همیشه مترصد جبران لحظه‌های غفلتند.
اگر دیده ما مهدوی می‌شد، دیگر برخی مدیران فرهنگی خواب نبودند و یا خود را به خواب نمی‌زدند و دیده خویش را بر ضدفرهنگ‌ها نمی‌بستند چه برسد به اینکه کف بزنند و مروجین بی‌اخلاقی و کوبندگان بر طبل رسوایی را هنرمند خطاب کنند.
آقا جان کجایی؟ چرا نمی‌آیی؟! نمی‌آیی چون همه حرفمان تبدیل به شعار گردیده و کم شده‌اند یاران واقعی. امثال بهجت‌ها و خوانساری‌ها؛ فاضل‌ها و مشکینی‌ها می‌روند و با حسرت دیدن ظهورت  را در افق به نظاره می‌نشینند.
بیا مهدی جان؛ بیا نه به خاطر اینکه ما لایق ظهورت شده‌ایم، بلکه به خاطر زنده ماندن دین جدت بیا. بیا که انواع و اقسام مفاسد را در قالب‌های دینی ترویج می‌کنند؛ بیا که مفاسد را در قالب عرف درآورده‌اند و جوانان را به خیال خودشان در دایره شرع نگه می‌دارند، بیا که شهیدان چشم انتظارند.
مگر نه این است که پیر جماران ما فرمود که شما در رأس این مملکت هستید، پس نپسند آقا که دختران شیعه در حضیض ذلت بیفتند و برخی دانسته همه مقدسات را به سخره گرفته و عده بی‌شماری نیز فقط نظاره کنند یا نهایت چند کلام شعار تو خالی و فاقد عمل سر بدهند.
بیا مهدی‌جان و خودت ما را عوض کن! بیا و دم مسیحاییت را بر نفس مرده ما بزن. بیا مروج معروف و ناهی منکر باش که منتظرانت تشنه دیدارند نه مرد پیکار و این غصه بزرگی است بر دل شما و ما فقط نشسته‌ایم و می‌گوئیم بیا…..
کاش نظاره‌گر اعمالمان نبودی…. کاش نمی‌دیدی چه می‌کنیم…. کاش تولد تو هزار و چندسال پیش  نبود و چند سالی قبل از ظهورت متولد می‌شدی….
شب‌های بلند بی عبادت چه کنم/ طبعم به گناه کرده عادت چه کنم/ گویند کریم است گنه می‌بخشد/ گیریم ببخشد از خجالت چه کنم؟
یادداشت از  محمد شریف حسینی، مدیر روابط عمومی جامعه روحانیت شیراز

لینک

لینک کوتاه مطلب : https://old.fepc.ir/?p=308

درباره‌ی khanevadeh

همچنین ببینید

وقتی قماربازهای کلاهبردار دایه دلسوزتر از مادر می شوند

گروه زندگی: می گویند آب که سربالا برود قورباغه هم ابوعطا می‌خواند. حالا شده حکایت این …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ده − شش =